استقرار جعبه های پرتاب در شبکه های مقاوم

چکیده استقرار جعبه های پرتاب در شبکه های مقاوم: 

شبکه های مقاوم در برابر تأخیر (DTN) این روزها سلایق متفاوتی را به سوی خود جلب کرده است.

چون DTN ها در معرض نرخ اتلاف بالا ، تأخیر زیاد، اتصال متناوب هستند و هیچ اتصال سر به سری ندارند، گره های تقویتی مانند جعبه های پرتابی برای افزایش کارایی شبکه مستقر می شوند.

سیستم های اینترنت محور دارای اتصال همزمان بین گره های توزیع شده مکانی هستند و این موضوع در مورد DTN صدق نمی کند.

راهبرد های قرارگیری گره های تقویتی مرسوم، برای DTN ها مناسب نیستند.

در این مقاله ما یک روش جدید به نام  onnection-2 (CO2) را برای قرارگیری جعبه های پرتابی برای تقویت تحمل خطا پیشنهاد می کنیم. CO2 با استفاده از یک الگوریتم تقریبی DTN دو اتصالی ایجاد می کند.

هر گره متحرک در DTN دو اتصالی می تواند از طریق دو یا چند مسیر جداکننده گره در محدوده تحرک خود، به گره متحرک دیگری برسد.

هنگامی که تحمل خطا افزایش می یابد، تعداد جعبه های پرتابی که CO2 نیاز دارد، اندک است.

ما آزمایش های مختلفی را بر اساس شبیه سازی سیستم عبور اتوبوس واقعی Tuscaloosa انجام داده .

عملکرد آن را با دو راهبرد متداول مقایسه می کنیم. نتایج تجربی نشان می دهد CO2 کارآمد است.

نتیجه:

در این مقاله ، CO2 ، یک استراتژی استقرار جعبه پرتابی جدید برای DTN ها پیشنهاد شده است.

غیر از راهبرد های استقرار گره تقویتی موجود ، CO2 اولین موردی است که همانند استقرار مخاطره آمیز و استقرار تماس محور ، می تواند کارایی تحمل خطای DTN ها را تقویت کند.

با انتخاب مکان های جعبه پرتاب تقویتی از مجموعه محل های ممکن، ما DTN 2 متصل را طبق راهبرد CO2 ساختیم.

CO2 به مقدار نسبتا کمی جعبه پرتاب نیاز دارد. تعداد جعبه های پرتاب مورد نیاز D   از زمان ساخت حداقل DTN  دو اتصالی کوچک تر است.

نتایج تجربی نشان داد که CO2 از راهبردهای استقرار مخاطره آمیز و تماس محور برخوردار است.

در آینده، ما سعی خواهیم کرد بر اساس این راهبرد ، یک DTN مقاوم در برابر خطا را برای سیستم عبوری اتوبوس Tuscaloosa ایجاد کرده و یک پروتکل مسیریابی را انتخاب کنیم که CO2 بتواند به بهترین بازده برسد.

برای مشاهده مطالب بیشتر به سایت farzdon مراجعه نماید .

استقرار جعبه های پرتاب در شبکه های مقاوم