مقاله: اهمیت غذای دور ریز بسیار بیشتر از آن چیزی هست که فکر می کنیم

اهمیت غذای دور ریز بسیار بیشتر از آن چیزی هست که فکر می کنیم

یک صبح در ماه آگوست ، خادم چارلی اورتون یک تماس تلفنی برقرار کرد.

یک نماینده لجستیک در یک شرکت حمل و نقل جاده ای در کنتاکی مستقر در جستجوی کمک برای یکی از رانندگانش بود.

قرار بود این راننده در نزدیکی وانت را تهیه کند ، اما تریلر او پر از طالبی بود – 42000 پوند از آن.

راننده سعی کرده این میوه را به یک فروشگاه مواد غذایی منطقه ای در کوه جولیت ، تنسی تحویل دهد ، اما خریدار فروشگاه آن را رد کرد. خربزه ها کاملا رسیده بودند و سوپر مارکت می ترسید که بسیاری از آنها قبل از شروع پوسیدگی اقدام به فروش نکنند.

اورتون مدیر برنامه تنسی برای انجمن سنت اندرو ، یک جامعه غیرانتفاعی مذهبی است که به تغذیه گرسنه ها با غذایی که در غیر این صورت هدر می رود اختصاص دارد.(اهمیت غذای دور ریز)

اورتون توزیع کننده ای پیدا کرد که بتواند 42،000 پوند طالبی را کنترل کند و آن را به بانک های مختلف غذایی و آشپزخانه های سوپ توزیع کند.

سپس نماینده دوباره صدا کرد. خربزه راننده دوم رد شد. Overton دوباره تلفن ها را کار کرد و در آنجا مکان توزیع دیگری پیدا کرد که در آن این درایور می تواند خربزه ها را تخلیه کند.

اورتون گفت: “در جاهایی که بانک های بزرگ غذایی منطقه ای گاهی اوقات با پذیرش سریع مواد غذایی برای شلوارهای خود مشکل دارند ، ما می توانیم مستقیماً در هر شیرینی که بتواند آنها را دریافت کند توزیع کنیم.”

و به همین ترتیب ، در مدت 30 دقیقه ، 84،000 پوند طالبی که تقریباً به 84،000 پوند دفن زباله تبدیل می شوند ، در عوض به 250،000 وعده میوه مغذی برای خانواده های تنسی تبدیل شد.(اهمیت غذای دور ریز)

آنچه در مورد این داستان غیرمعمول است این نیست که دو کامیون بار از خربزه کاملا رسیده تقریباً پوسیده شدند.

در این حالت ، آنها این مورد را برای برخی از 17 میلیون آمریکایی که طبق برآوردهای محافظه کار ، از دسترسی قابل اعتماد به غذا برخوردار نیستند ، تهیه کردند.

بیشتر بخوانید: حقایق غذایی و تغذیه را دریافت کنید »

در ماه های اخیر ، مواد غذایی تلف شده به عنوان یک مشکل اصلی بهداشتی و زیست محیطی مورد توجه بیشتری قرار گرفته اند. در ماه سپتامبر ، هر دو دولت فدرال ایالات متحده و سازمان ملل متحد اعلام كردند برنامه ریزی برای قطع زباله های مواد غذایی تا نیمه سال 2030 دارند.

دو مسئله مهم جهانی این مشکل را مطرح کرده است.

وی گفت: “این ترکیبی از نگاه کردن به آینده و تلاش برای پیش بینی چگونگی تغذیه جمعیت های آینده است که هم از نظر تعداد و هم در منابع در حال رشد هستند ، بنابراین تقاضا برای غذای بیشتر و غذاهای پرمصرف مانند گوشت وجود خواهد داشت.

دانا گوندرز ، MS ، دانشمند ارشد شورای دفاع از منابع طبیعی (NRDC) گفت: ” “ما همچنین تغییرات آب و هوایی داریم که به صورت خیره می شویم.”

زباله های غذایی در این مقیاس جهانی یک مشکل است.

گزارش دهندگان NRDC در سال 2011 ، گوندها به افزایش آگاهی در مورد این مشکل کمک کردند. مواد غذایی تلف شده برای او ، همانطور که برای اکثر دوستداران محیط زیست انجام می شود ، به عنوان یک مورد دیگر در لیست تأثیرات زیست محیطی کشاورزی تجاری ، آغاز شد.

وی گفت: “من شروع به حفر موضوع کردم و به این شماره ها رسیدم. فکر کردم اگر این اعداد درست باشد ، همه ما در مورد آنها صحبت خواهیم کرد. اما هر چه بیشتر حفر می شدم ، بیشتر فهمیدم که آنها صادق هستند. ”

مواد غذایی در هر مرحله از فرآیند تولید و تحویل به زباله دریبل و دراب تبدیل می شوند.(اهمیت غذای دور ریز)

با تغییر قیمت ها ، حمل و نقل بعضی اوقات بیش از ارزش محصول هزینه می کند.

در کشورهای در حال توسعه ، مواد غذایی اغلب در هنگام حمل و نقل بد است. در کشورهای صنعتی ، خریداران اغلب به دلایل زیبایی مواد غذایی را رد می کنند و وقتی که تاریخ “بهترین” خود را می گذرد ، آن را بیرون می کشند.

مصرف کنندگان اغلب مواد غذایی را خریداری می کنند که در خوردن آنها ناکام هستند.

با گزارش NRDC ، “هدر رفته: چگونه آمریکا 40 درصد از غذای خود را از مزرعه تا فورک تا دفن زباله از دست می دهد” ، کمی در اینجا و کمی در آنجا به یک مشکل عظیم افزوده است.

یک سوم از کل مواد غذایی تولید شده در سراسر جهان هدر می رود.

با از بین رفتن مواد غذایی در حال حاضر ، جامعه بین المللی می تواند 811 میلیون نفر از مردم نابسامیده جهان را تغذیه کند و هنوز هم تا یک چهارم مقدار غذای اضافی را که سازمان ملل متحد پیش بینی می کند ما نیاز به افزایش جمعیت در آینده داریم ، کاهش دهیم.

ایالات متحده از متوسط ​​متوسط ​​بیهوده است. ما اجازه می دهیم بین 30 درصد (مطابق با وزارت کشاورزی ایالات متحده کشاورزی) و 40 درصد (مطابق با NRDC) مواد غذایی خود را پوسیده کنیم.

مصرف کنندگان در نهایت یک چهارم از مواد غذایی را که می خرند ، با هزینه 1500 دلار در سال برای یک خانواده چهار نفره بیرون می اندازند.

هزینه محیطی زباله بسیار زیاد است. مارسیا دلوونگ ، دکتری دکتری ، متخصص زراعت در اتحادیه دانشمندان نگران می گوید: “یکی از دلایل زباله های غذایی این یک مشکل بزرگ است زیرا هر قطعه از مواد غذایی که هدر می دهیم ، این میزان ضرر را نشان می دهد.”

کشاورزی صنعتی مواد غذایی زیادی تولید می کند و برای انجام آن آب ، مواد شیمیایی ، زمین و سوخت زیادی نیاز دارد.

تقریباً تمام 133 میلیارد پوند در سال که هدر می رود آمریکایی ها در محل های دفن زباله پایان می یابد.

هنگامی که مواد غذایی در محل دفن زباله شکسته می شوند ، آن را گرم می کند و متان تولید می کند ، یک گاز گلخانه ای 23 برابر بیشتر از دی اکسید کربن.

ضایعات مواد غذایی از محل دفن زباله تقریباً 25 درصد از انتشار گازهای متان داخلی ما را تشکیل می دهد.

تأثیر آب و هوایی غذای تلف شده آن را روی رادار سازمان ملل متحد قرار داده است. اگر این کشور باشد ، مواد غذایی تلف شده پس از آمریکا و چین در تولید گازهای گلخانه ای در جایگاه سوم قرار می گیرند. تولید مواد غذایی که هرگز خورده نمی شود آب بیشتری از هر کشور واحد می زند.(اهمیت غذای دور ریز)

بیشتر بخوانید: چگونه خشکسالی کالیفرنیا بر کیفیت آب تأثیر می گذارد »

اما ، برای آمریکایی ها ، غذا یک مسئله بهداشتی است ، و مورد برای اطمینان از هدر رفتن مواد غذایی کمی پیچیده تر است.

بین این دو علت تنش وجود دارد. به این روش فکر کنید: هر زمان که تصمیم گرفتیم که غذایی بخوریم یا خیر که نتواند بد باشد ، خطر ابتلا به بیماری را در برابر ضایعات احتمالاً غیر ضروری وزن می کنیم.

“اگر ما در تلاش هستیم تا مردم را به خوردن میوه و سبزیجات بیشتری برسانند ، آنها باید آنها را خریداری کنند. اما غالباً آنها خریداری می کنند و آنها را نمی خورند. ”

در واقع ، محصول رایج ترین هدر رفته مواد غذایی است. آمریکایی ها به طور متوسط ​​فقط 1/2 از 3 فنجان میوه و سبزیجات در روز که متخصصان تغذیه توصیه می کنند ، می خورند.

ممکن است در حال حاضر آشکار نباشد ، اما هدر رفتن مواد غذایی منجر به تغییرات آب و هوایی می شود ، که سلامتی ما را نیز تهدید می کند ، نه به همان سرعتی.

رونی نف ، دکترای دکتر ، مدیر سیستم های مواد غذایی و پیشرفت پایدار در مرکز جان هاپکینز گفت: “هنگامی که ما تصویری واقعاً بزرگ تصور می کنیم ، تغییر آب و هوا یکی از بزرگترین و نه بزرگترین تهدیدی است که برای سلامت عمومی داریم.

” برای یک آینده قابل زندگی “دور انداختن مقدار زیادی غذا به معنای انتشار گازهای گلخانه ای است که هرگز نیازی به این کار نبود.”

این همپوشانی با ابداع راه هایی برای بهبود رژیم های آمریکایی ها که در ضایعات مواد غذایی نیز از بین می روند ، علاقه ای به مقابله با این مسئله به صورت جامع دارد.

در ایالات متحده ، حجم عظیمی از غذا در رستوران ها و کمبود میوه و سبزیجات معمولی که در خانه پخته می شوند ، بخشی از همان سیستم شکسته ای هستند که غذاهای تازه و سالم با وجود فراوانی از آن کم ارزش می شوند.(اهمیت غذای دور ریز)

Neff گفت: “هنگامی که به هدر رفتن مواد غذایی و تغذیه ضعیف نگاه می کنید ، همان دلایل اصلی وجود دارد.” “سود ما برای خرید بیشتر از چیزی که واقعاً نیاز داریم ، وجود دارد. برخی از آنها را می خوریم و برخی از آنها را دور می اندازیم.”

DeLonge به چند دلیل مشترک اشاره کرد.

“مشکلی در توزیع وجود دارد. مشکلی در مورد رشد ما وجود دارد. ما باید به دنبال بهبود سیستم باشیم. ”

بیشتر بخوانید: چرا مشاوره تغذیه ای بسیار گیج کننده است »

شربت خانه ها و آشپزخانه های سوپ مجبور هستند هر روز تغذیه را با عرضه تعادل برقرار کنند. گوندز گفت ، اگرچه مأموریت اصلی آنها تهیه غذا برای افرادی است که به آن نیاز دارند ، اما آنها همچنین به عنوان یک گزینه جایگزین مدیریت زباله های اجتماعی برای شرکت های بزرگ مواد غذایی نقش آفرینی کرده اند.

این راحت تر و اقتصادی تر است که شرکت ها بتوانند آنچه را که نمی توانند بفروشند ، اهدا کنند تا بتوانند در اختیارشان قرار دهند.

اما لباسهای شفاف مواد غذایی اغلب خود را بین سنگ و یک مکان سخت می بینند. بعضی اوقات به این سازمان ها کمکهای بزرگی از غذاهای غیر مغذی ، از جمله سودا ، اهدا می شود.

غذاهای فرآوری شده به اندازه فرآورده های غذایی قابل تخریب نیستند ، بنابراین به احتمال زیاد اهدا می شوند.

برای کمک به بانکهای مواد غذایی کمک های غیر بهداشتی همیشه ساده نیست.

در نظر بگیرید که Feeding America که تاکنون بزرگترین شبکه بانک های مواد غذایی در کشور است ، در بین اهدا کنندگان اصلی آن یعنی General Mills ، Kellogg ، Kraft و Nestle حساب می شود.(اهمیت غذای دور ریز)

این شرکت ها تقریباً همه مواد غذایی فرآوری شده را برای فروش در ایالات متحده تشکیل می دهند. چگونه بانکهای مواد غذایی می توانند دستهایی را که از آنها تغذیه می کند نیش می زنند؟

صنعت بازیافت مواد غذایی احساس می کند کاملاً ناامید است که غذاهای سالم را که معتقدم مناسب هستند ، رعایت کند. »

او فکر می کند محدود کردن اعتبار مالیاتی به کمکهای غذایی که برخی از استانداردهای اساسی غذایی را رعایت می کنند ممکن است به کاهش فشار کمک کند.

بانک غذای پایتخت در واشنگتن ، D.C ، که بخشی از شبکه Feeding America است ، این سیاست را برای پذیرفتن کمکهای غذایی از مواد مغذی ساخته است. به گزارش نف ، سازمان های دیگر شروع به جستجوی تهاجمی تر به دنبال راه های خرید ، ذخیره و تهیه غذاهای تازه تر کرده اند.

و سپس گروه هایی مانند انجمن سنت اندرو وجود دارند که با هدایت آنها به سمت افرادی که بیشتر به آنها احتیاج دارند ، غذاهای سالم را از تبدیل شدن به محل دفع زباله دفع می کنند.

آنها اغلب شامل دستور العمل هایی با کمک های مالی به بانک های مواد غذایی و آشپزخانه های سوپ ایده های عملی در مورد چگونگی استفاده از فضل هستند.(اهمیت غذای دور ریز)

بیشتر بخوانید: 11 میلیارد نفر تا سال 2100 می توانند تأثیر زیادی بر سلامت جهانی داشته باشند »

حرکتی برای انجام کار دیگری با برخی از محصولات تلف شده ایالات متحده وجود دارد: قسمت زشت.

سوپر مارکت هایی مانند تن در کوه جولیت ، تنسی به اندازه نیمی از محصولات رشد یافته را رد می کنند.

این امر کشاورزان را به سمت تولید قابل ملاحظه ای بیشتر از آنچه انتظار می رود بفروشد ، می کند. بخش اعظم محصولاتی که مشخصات خریدار را رعایت نمی کنند ، به سادگی در مزرعه شخم می خورند قبل از این که فرصتی برای دستیابی به یک شیرین کاری یا محل دفن زباله داشته باشد.

خرده فروشان اصرار دارند که مصرف کنندگان کالاهایی که لکه دار شده اند ، دچار اشکال اشتباه شده و یا در غیر این صورت ناخوشایند هستند را خریداری نکنند.

اما ممکن است راهی وجود داشته باشد که این جوجه های زشت را مانند قو به مصرف کنندگان بنشانند.

نف گفت: “بسیاری از زباله های تجاری به دلیل درک آنچه از مصرف کنندگان می پذیرند اتفاق می افتد.” “من فکر می کنم که ما متوجه خواهیم شد که مصرف کنندگان خوشحال هستند که اگر این محصولات را با تخفیف به فروش برسانند ، این محصولات را خریداری می کنند.”

جردن فیگیریرو ، مشاور مدیریت پسماند ، به نمایندگی از این محصول “زشت” فعال شده است. او سال گذشته یک رویداد Feeding 5000 را در اوکلند ، کالیفرنیا ترتیب داد ، که در آن محصولاتی که سوپر مارکت ها نمی توانند 5،000 نفر را تغذیه کنند ، لمس می کنند.

در رسانه های اجتماعی ، فیگیریرو سبزیجات نادرست را شکل می دهد: یک هویج به شکل مشت و دیگری وجود دارد که مثل یک زن و شوهر در حال رقصیدن است. گوجه فرنگی خرد شده صورت پیرمردی دارد.(اهمیت غذای دور ریز)

اگر پاسخی که به وی داده شده باشد ، هرگونه نشانه ای است ، وی می گوید ، آمریکایی ها بیش از آنکه بخواهند معامله ای انجام دهند ، مایل به پذیرش محصولات “زشت” هستند.

فیگیریرو با استناد به نظرسنجی هایی که نشان می دهد قیمت بسیاری از آمریکایی ها را از غذاهای تازه دور می کند ، لابی کرده است که عمده فروشندگان برای تنظیم سطل های “ثانیه” تولید کند. فروشگاه های فرانسه و انگلستان با موفقیت های اولیه چنین تخفیف هایی را ارائه داده اند.

وی گفت: “مگر اینکه سوپر مارکت های بزرگ اقدام به خرید این کنند ، هیچ چیز واقعاً اتفاق نمی افتد.”

بیشتر بخوانید: غذای مغذی برای 20 درصد از خانواده های آمریکایی با کودکان از دسترس نیست »

در آشپزخانه های ما ، شایع ترین دلیل مصرف غذای آمریکایی ها از ترس است که قبلاً خراب نشده است.

شیر می گوید “بهترین تا 23 نوامبر” یک قوطی لوبیا با خرما در سال 2014 تزئین شده است. آیا اینها خوب هستند؟

هر دو احتمالاً کاملاً خوراکی و بی خطر هستند. با این حال ، یک چهارم از مصرف کنندگان ایالات متحده همیشه مواد غذایی را بلافاصله پس از تاریخ ذکر شده در بسته بندی ، بیرون می کشند. نه در 10 گاهی انجام دهید.

اما تاریخ های بسته بندی مواد غذایی علمی نیستند؛ آنها فقط بهترین حدس و گمان تولید کننده را نشان می دهند که چه زمانی محصولات از طراوت بهینه از دست می روند.

گوندرز گفت: “این تفسیر غلط گسترده درباره آن وجود دارد.”

خرما توسط اشتباهات مقررات ایالتی هدایت می شود و طیف وسیعی از متن ها را با خود به همراه می آورد که ممکن است به معنای موارد خاصی باشد که مصرف کنندگان به ندرت درک می کنند.(اهمیت غذای دور ریز)

 

 

NRDC دوست دارد کلمات و معانی استاندارد برای این برچسب ها را ببیند.

مطالعات نشان داده است که الگوی زباله های مصرف کننده هنگامی که برچسب ها تغییر می کنند تغییر می کنند.

NRDC همچنین دوست دارد وزارت کشاورزی ایالات متحده ارزیابی سیستم درجه بندی مواد غذایی خود را انجام دهد – توصیفی مانند “درجه یک اضافی فانتزی” – برای دیدن اینکه آیا ممکن است بی ضرر باعث از بین رفتن برخی مواد غذایی شود.

درنهایت ، ممکن است تغییراتی در مقیاس بزرگ در شیوه تولید ، توزیع و فروش مواد غذایی انجام شود تا حاشیه های بزرگ از پسماندهای مواد غذایی صرفه جویی شود.

USDA منجر به تولید بیشتر در دهه 1970 شد و تلاش های بین المللی برای کاهش ضایعات ممکن است سازمان را مجبور کند اتهام جدیدی را به بار آورد: هدف فقط کافی است.

دلوون گفت: “ما باید خود را به پیشرفت بزرگی که در سیستم کشاورزی انجام دادیم یادآوری کنیم و از پیشرفتی که در نتیجه سرمایه گذاری زیادی حاصل می شود ، قدردانی کنیم.”

اما واقعیت این است که ما هنوز مردم گرسنه می شویم و هنوز هم دلهره آور بیماری های مرتبط با رژیم غذایی هستیم.(اهمیت غذای دور ریز)

وقتی به مشکلات زباله های غذایی که دارید نگاه می کنید ، یادآوری می کند که داستان چندان ساده نیست. “